จากหนังสืออสีติสังวัจฉรายุศมานุสรณ์จากพุทธทาสภิกขุ
ปกแข็ง พิมพ์โดยธรรมทานมูลนิธิ ไชยา

หัวใจของพุทธศาสนาที่มีอยู่ที่หน้าแรกๆของคัมภีร์ไบเบิ้ล
คือคนเริ่มมีความทุกข์หรือมีบาป ตั้งแต่เริ่มรู้จักดี-ชั่ว
สำหรับยึดถือด้วยอุปาทานเพราะได้กินผลไม้
(คือการเจริญขึ้นมาถึงขั้น)ขนาดที่รู้จักดี-ชั่วสูงกว่าสัตว์ก่อนหน้านั้น

ต้นไม้พูดได้และแสดงธรรมอยู่เสมอแต่คนไม่ได้ยินเอง
มันพูดเรื่องหน้าที่ เรื่องไตรลักษณ์ เรื่องความสงบ, และพูดว่า
พวกมนุษย์ อย่าบ้ากันเกินไปนักโว้ย;
แต่มนุษย์ก็ไม่ได้ยินเอาเสียเลย.

สิ่งที่เป็นนิรันดร-อมิตาภะ-อิตายุ-อกตะ-อมตะ-อสังขตะ นั้นมีอยู่ 3 อย่าง
คือกฎธรรมชาติ๑ ความว่าง๑ นิพพาน๑.
สามอย่างนี้เป็นสิ่งที่ไม่มีอะไรสร้างขึ้นแม้แต่พระเจ้าก็สร้างไม่ได้
เพราะมีฐานะเป็นพระเจ้าเสียเอง

สัตว์ไม่กลัวผี เลยไม่มีผี ; คนกลัวผี เลยมีผี
นี่น่าหัว และน่าละอายสัตว์ไหม? มันเป็นความโง่ของพวก
ที่สร้างผีขึ้นมาเอง แล้วกลัวผีอยู่หรือเปล่า? จงได้พิจารณา
ดูให้ดีๆเถิด จะได้หมดปัญหาเรื่องผีกันเสียที.